Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Αφήστε με να πετάξω..

..μη μου αφαιρείτε το δικαίωμά μου να ζήσω όσα ονειρεύτηκα..



είμαι πουλί εγώ και γεννήθηκα για να πετώ ψηλά στον ουρανό.

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Καλό ταξίδι

..και δεν σε ξεχνώ, ποτέ.. μα ποτέ όμως.

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Angelic

"There's no reason to confuse myself... no matter what it seems. "



just.. enjoy.

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

Εύθραυστα Όνειρα ..

"Απόψε η ψυχή σου κοιμάται, αλλά μια μέρα θα αισθανθείς πραγματικά τον πόνο,
ίσως τότε θα με δεις όπως είμαι ...
Ένα εύθραυστο ναυάγιο σε μια θύελλα συναισθημάτων "



Αναρίθμητες φορές σ' εμπιστεύτηκα,
Σε άφησα ξανά ν'αγγίξεις την ψυχή μου,
Γνωρίζοντας ... Λαχταρόντας ...
Ξέρεις πως έπρεπε να είχα φύγει τρέχοντας ... αλλά έμεινα ...

Ίσως πάντοτε να γνώριζα,
πως τα εύθραυστα όνειρά μου θα ήταν κομματιασμένα για σένα ...

Σήμερα, παρουσίασα τον εαυτό μου,
στα ίδια μου τα συναισθήματα ...
Με σιωπηλή αγωνία, μετά από όλα αυτά τα χρόνια ...
Μου μίλησαν ... μετά από όλα αυτά τα χρόνια

Ίσως πάντοτε να γνώριζα ...

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Θυμάμαι..

..κι αναπολώ συχνά το παρελθόν.
Αν αναρωτιέσαι γιατί, θα στο πω. Αν πάλι όχι, πάτα ctrl+W :)
Και ξεκινάω..




Γιατί έχει περάσει, έχει τελειώσει. Και με καθαρότερο μυαλό τώρα πια μπορώ να αξιολογήσω τι κρατάμε και τι πετάμε. Υποθετικά πάντα.. γιατί όλα μένουν εν τέλει. Ανήσυχο πνεύμα είπαμε..

Γιατί αν δεν ήταν το παρελθόν και ήταν το παρόν, δεν θα ήθελα να το σκέφτομαι, να το θυμάμαι, να το ανακαλώ. Κι όλα αυτά επειδή το ζω.. μου φτάνει αυτό, δε νομίζεις;

Γιατί ότι σ'έκανε να χαρείς ή να κλάψεις το θυμάσαι εντονότερα τώρα που έχει γίνει παρελθόν. Άλλη η γλύκα, φίλε μου.. Θυμάσαι τότε;

Γιατί δεν σου φτάνουν όσα έχεις, θέλεις κι άλλα.. Εμ, τέτοια είμαι..

Γιατί η σύγκριση είναι αναπόφευκτη. Θεμιτή; Oh well..

Γιατί έχω τις μαύρες μου, βαριέμαι, δουλεύω, etc.

Γιατί μπορώ και όπως και να το κάνουμε δεν παύει να αποτελεί κομμάτι του εαυτού μου.

Κι όλοι αυτοί οι λόγοι και πολλοί άλλοι που "λογοκρίθηκαν" είναι το γιατί μου.
Τώρα που τα λέμε, τι θυμήθηκα πάλι....

Κι όμως.. "μπορούμε"

Πρόσφατα ανακάλυψα πως έμαθα να κλίνω το ρήμα ΜΠΟΡΩ.
Είδες όμως, ε, τι ανακαλύπτεις σε άσχετες φάσεις; Κι εγώ που νόμιζα ότι το ήξερα από το δημοτικό..
Πάμε όλοι μαζί.. και μην ακούσω γκρίνιες..
Μπορώ.
Μπορείς.
Μπορεί.
Μπορούμε.
Μπορείτε.
Μπορούν.
Μην ξανακούσω κανέναν να λέει ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.. Γιατί δεν είμαι στα καλά μου.

Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

Κύμα ...



...σε τραβάει, σε βουλιάζει άλλοτε και πάλι άλλοτε σε ανεβάζει ψηλά.
Δεν ξέρεις τι κρύβει, δεν ξέρεις αν είναι πάντα καλό..
Μπορεί να σε πνίξει.. μπορεί να σε ξεβράσει.
Σε "ταξιδεύει".. αυτό σου κάνει.

Midnight Walker

χωρίς λόγια..

Σβήστο.. μπορείς;

Βράδιασε.. και άρχισε πάλι να πέφτει βαριάς μορφής σκέψη..

Πόσο πιο απλά θα ήταν όλα αν υπήρχε ένας διακόπτης on/off κάπου (πίσω απ'το αυτί ίσως; ε.. να μην φαίνεται κιόλας) ώστε να μπορούμε να τον "κλείνουμε" για να αποφεύγουμε το να σκεφτόμαστε όλα αυτά που μας στεναχωρούν;
Δεν βαριέσαι, όλα τα τύπου μηχανήματα χαλάνε με την πάροδο του χρόνου..




Διανυκτερεύουν οι ηλεκτρολόγοι;